Hola! (Hallo!)
In september 2002 besloot ik mijn werk als arts-assistent op de Spoedeisende Hulp in een ziekenhuis in Utrecht op te zeggen en voor 3 maanden naar Guatemala te vertrekken. Ik wilde een keer buiten Europa rondkijken en tegelijkertijd uitvinden of werken in de tropen iets voor mij zou zijn.
Een Spaans sprekend land lag voor de hand, omdat ik in Barcelona, 2 jaar eerder, deze taal had geleerd en ik het een hele leuke en mooie taal vond die nodig weer eens bijgespijkerd moest worden.
Ik koos voor Guatemala omdat daar veel vrijwilligerswerk te doen is en dit ook redelijk goed georganiseerd is. Tijdens het lezen over de verschillende landen in Latijns-Amerika waar dit het geval is, sprak de Guatemalteekse cultuur en het land mij meteen erg tot de verbeelding. Ik zag het helemaal zitten en kocht diezelfde week nog een ticket.
De eerste 2 weken had ik Spaanse les en kwam via een medecursiste terecht in sociaal openbaar ziekenhuis “Hermano Pedro”, Antigua. De kinderen op de malnutritie-afdeling stalen meteen mijn hart en de Guatemalteekse artsen en verpleegkundigen waren erg aardig en namen mijn hulp direkt aan.
Via het ziekenhuis kwam ik in contact met Nina Jorgensen. Ze kwam op een dag binnen rennen met de vraag of we haar zo snel mogelijk konden helpen aan poedermelk voor een doodziek ondervoed babytje. Vervolgens verzamelden we zoveel mogelijk voedsel uit een opslagruimte van het ziekenhuis voor de mensen in de dorpjes waar ze voor zorgt en laadden het op haar pick-up truck. Ook wilden ze met ons meteen een afspraak maken om alle kinderen te wegen en te meten en zoveel mogelijk zieke kinderen en volwassenen te onderzoeken en te behandelen. De nood was hoog.
Een week later reden de kinderarts, dietiste, hoofdverpleegkundige, een gepensioneerde huisarts en ik door het vulkanische landschap naar Escuintla, een regio in het zuiden van Guatemala.
In het dorpje aangekomen waar de hulppost stond, kwamen de kinderen uit hun “huizen” rennen en riepen “Nina, Ninaaa!” en zwaaiden uitbundig naar ons.
Die dag en de dag erna hebben we tientallen kinderen en volwassenen gezien en behandeld, voor zover mogelijk, of doorverwezen.
Zoals u zich misschien kunt voorstellen maakte dit een enorme indruk op mij, daar de omstandigheden waaronder we werkten nogal primitief waren en veel mensen in een zeer slechte gezondheid verkeerden (met name als gevolg van armoede). Ik vond het heel bijzonder om met mijn kennis en hulp een beetje te kunnen bijdragen aan de gezondheid en het geluk van deze open, super vriendelijke en vrolijke (!) mensen.
Aan het einde van mijn verblijf zette alles wat ik meegemaakt had me aan het denken over wat ik met deze ervaring zou doen en ik besloot eenmaal weer thuis in Nederland een stichting op te richten. En met behulp van mijn vader en 3 vriendinnen is dat gelukt!
Een klein bedrag voor ons is daar een hele hoop waard. Met relatief weinig geld kunt u een verschil maken!
Ik heb regelmatig emailcontact met Nina en met de engelse kinderarts Lesley in Hermano Pedro. Ik hoor van hen direkt terug wat er met ons geld gebeurt en welk effect het heeft op de leefomstandigheden van de mensen daar. Dit maakt het extra leuk om te doen!
Als u ons wilt steunen, kijk dan verder op onze website hoe u dat kunt doen en als u ons heeft gesteund of donateur bent, ONTZETTEND BEDANKT! Namens mij, de andere bestuursleden en natuurlijk alle mensen in Guatemala die u helpt en geholpen heeft!
Met hele vriendelijke groet,
Maaike Bosschart, arts en voorzitter